بررسی تفاوت‌های ساختاری در کشورهای درحال‌توسعه و کشورهای توسعه یافته نشان می‌دهد که به دلیل تفاوت در برخورداری از منابع انرژی و هم‌چنین عملکرد متفاوت در استفاده از این منابع به لحاظ فنی، به‌کارگیری دانش روز و کاربردهای فناورانه، این اختلافات مهم در ساختار کشورها ایجاد شده است. کشور ایران جایگاه ویژه‌ای از حیث برخورداری از منابع انرژی دارد؛ بنابراین عملکرد صحیح در قبال استفاده از این منابع، زمینه‌های لازم برای رهیافت به توسعه‌یافتگی را در این سرزمین فراهم می‌کند. از طرفی ایران برای عبور موفق از چالش‌های پیش روی خود، نیاز دارد برخی بنیان‌های اقتصادی‌اش را اصلاح کند.
امروزه با رشد سریع علم و فناوری، تنها اقتصادهای مبتنی بر فناوری می‌توانند پایدار و رو به رشد باقی بمانند. فناوری نانو یک پتانسیل بالقوه برای ایجاد ارزش‌افزوده در صنایع نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی است. صنایع تکمیلی و پایین‌دست پتروشیمی از جمله صنایعی است که نقش عمده در توسعه صادرات و کاهش واردات غیرضروری دارد. تنوع محصول در این صنایع بسیار زیاد است و بخش عمده‌ای از محصولات این صنایع، مستقیماً مورداستفاده مصرف‌کننده قرار می‌گیرد.
نانوکامپوزیت‌های پلیمری بر پایه پلی‌الفین‌های سبک (پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن) از فرآورده‌های مهم صنایع تکمیلی پتروشیمی هستند. این نانوکامپوزیت‌ها در صنایع مختلفی نظیر صنعت خودرو، لوازم‌خانگی، صنایع بهداشتی، بسته‌بندی و نساجی مورداستفاده قرار می‌گیرند. پیش‌بینی‌ها برای بازارهای نانوکامپوزیت‌های پلیمری حاکی از آن است که تا سال ۲۰۲۲ درآمد حاصل از این بازارها، بیش از ۵/۱۱ میلیارد دلار رشد خواهند داشت.
گزارش صنعتی بررسی نانوکامپوزیت‌های پلیمری بر پایه پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن در زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی را از اینجا دریافت کنید.
