انوذرات لیپیدی جامد (SLN) اولین بار در ۱۹۹۱ به‌عنوان جایگزینی برای حامل‌های کلوئیدی معمولی مثل امولوسیون‌ها و نانوذرات پلیمری معرفی شدند. SLNها حامل‌های کلوئیدی با اندازه بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ نانومتر هستند که از لیپیدهای زیستی که در فاز مایی پراکنده شده‌اند، تشکیل می‌شوند. برای غلبه بر مشکلات مربوط به حضور چربی در فاز مایی به جای روغن‌های مایع از ذرات جامد لیپیدی استفاده می‌شود. ماده فعال موردنظر مانند دارو را در حین ساخت همراه با فاز لیپیدی ذوب یا مخلوط کرده و به فاز مایی می‌افزایند. به این ترتیب دارو وارد ساختار نانوذرات می‌شود.
این سامانه‌ها بیش از ۱/۰ تا ۳۰ درصد چربی جامد دارند که در فاز مایع پراکنده شده است. در صورت لزوم از ۵/۰ تا ۵ درصد سورفاکتانت نیز استفاده می‌شود.
برای آشنایی بیشتر با این نانوذرات، گزارش صنعتی نانوذرات لیپیدی؛ سامانه‌ای جدید برای دارورسانی را مطالعه کنید.
گزارش صنعتی نانوذرات لیپیدی؛ سامانه‌ای جدید برای دارورسانی را از اینجا دریافت کنید.
