به‌طورکلی غشا به‌عنوان یک سد یا مانع گزینشی بین دو فاز (مایع یا گاز) قرار می‌گیرد. به این معنا که نسبت به برخی ذرات، مولکول‌ها یا ترکیبات خاص موجود در آب به صورت تراوا عمل می‌کند و مانع عبور برخی دیگر می‌شود. غشاها از ترکیبات مختلفی (مثل پلیمرها، سرامیک‌ها و…) ساخته می‌شوند و یک شرایط ایده‌آل برای آن‌ها این است که در کنار برخورداری از مقاومت مکانیکی مناسب، قادر باشند با گزینش‌پذیری و بازده بالا ترکیبات موردنظر (بسته به کاربرد) را از خود عبور دهند. غشاها انواع مختلفی دارند و فرآیندهای مبتنی بر غشاها را می‌توان براساس مولفه‌های مختلفی طبقه‌بندی کرد.
امروزه با توسعه چشمگیر کاربردها و محصولات فناوری نانو در حوزه‌های مختلف، فعالیت‌هایی نیز در راستای بهبود کارایی بیوراکتورهای غشایی صورت پذیرفته است. البته تمام اقدامات صورت گرفته در این حوزه، در راستای بهبود خواص غشایی بیوراکتورهای غشایی بوده است. بهبودهای صورت گرفته روی خواص غشاهای مورداستفاده در بیوراکتورهای غشایی به وسیله فناوری نانو مواردی همچون بهبود آب دوستی غشاها، کاهش گرفتگی (یا فولینگ)، افزایش تراوایی و افزایش مقاومت غشاها را در برمی‌گیرد.
گزارش کوتاه صنعتی کاربرد فناوری نانو در بیوراکتورهای غشایی را از اینجا بخوانید.
