آرسنیک یکی از عناصر شیمیایی است و شبه فلز سمی معروفی است که به اشکال مختلف یافت می‌شود. آرسنیک می‌تواند به صورت ارگانیک و غیرارگانیک وارد بدن گردد. تحقیقات نشان داده که خطرات آرسنیک به صورت غیرارگانیک (مثل آرسنیک محلول در آب آشامیدنی) بسیار بیشتر از آرسنیک ارگانیک (مثل آرسنیک موجود در غذاهای دریایی) می‌باشد. اثرات کوتاه مدت آرسنیک شامل استفراغ، درد شکم و اسهال است و دوز بالای آن می‌تواند کشنده باشد. تاثیرات درازمدت مواجهه با آرسنیک می‌تواند منجربه آسیب در توالی DNA و ژن شود که در نتیجه آن سرطان حاصل می‌شود.
بخش زیادی از آلودگی آرسنیک در آب‌های زیر‌زمینی به‌دلیل شرایط زمین‌شناسی و وجود عوامل طبیعی همچون معادن زرنیخ (As2S3)، است. اما با توجه به گسترش فعالیت‌های انسانی جهت استفاده از ترکیبات حاوی آرسنیک، آلودگی آب‌های سطحی و آشامیدنی به‌طور قابل‌توجهی افزایش پیدا کرده است. حدود ۵۰ درصد آرسنیک به‌صورت ترکیبات شیمیایی مختلف در کشاورزی و دامپروری به‌عنوان حشره‌کش، علف‌کش، قارچ‌کش، جلبک‌کش‌ها، شستشوی گوسفند، مواد محافظ پشم استفاده می‌شود و همچنین ۳۰ درصد استفاده جهانی آرسنیک به مصرف مواد نگهدارنده چوب می‌رسد و ۲۰ درصد مصرف جهانی آرسنیک صرف صنایع مختلفی همچون صنعت فولاد، صنایع شیشه و سرامیک، صنایع الکترونیک، نیروگاه با سوخت زغال سنگ و صنایع داروسازی می‌شود.
روشهای متعددی برای حذف آرسنیک از آب وجود دارد. امروزه فناوری نانو جهت ارتقاء عملکرد فرآیند‌های حذف آرسنیک از آب موردتوجه واقع شده است. عموما در این فرآیندها، استفاده از فناوری نانو هزینه‌ها را کاهش داده و کارایی سیستم را افزایش می‌دهد. اکثر روشهای مبتنی بر استفاده از فناوری نانو برای حذف آرسنیک که مورد استفاده قرار می‌گیرند، زیر مجموعه یکی از انواع فرایندهای حذف آرسنیک مانند انعقاد، جذب و یا فیلتراسیون غشایی هستند. برای آشنایی بیشتر با این فرآیندها گزارش صنعتی کاربرد فناوری نانو در حذف آلودگی آرسنیک از آب را مطالعه کنید.
