کاهش دسترسی به منابع سوخت و همچنین افزایش آلودگی هوا و مسئله گرم شدن کره زمین باعث شده است که افزایش بازده و کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، به دغدغه‌ای جهانی تبدیل گردد. این مسائل و مشکلات باعث شکل‌گیری معاهدات بین‌المللی مختلفی بین کشورها از قبیل پیمان کیوتو و کنوانسیون وین در مورد حفاظت از لایه ازون و یا انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده شده است که این پیمان‌ها نیز خود محدودیت‌هایی را برای میزان انتشار آلودگی‌های ناشی از سوخت‌های فسیلی به وجود آورده است.
همچنین عرضه موتورهای جدید و پیشرفته‌تر موجب نیاز به سوخت‌هایی که از نظر شاخص‌های کیفی و آلایندگی متناسب با عملکرد این موتورها باشد، شده است. از مهم‌ترین سوخت‌های مورد استفاده در صنعت و حمل نقل می‌توان به بنزین، گازوئیل، گاز طبیعی، اتانول، بیو دیزل، مازوت و سوخت‌های سنگین اشاره کرد. بخشی از بهبود عملکرد سوخت‌ها مربوط به مواد افزودنی به آن است که دانش آن در سال‌های اخیر توسعه زیاد داشته است.
به طور کلی افزودنی‌ها در سوخت نقش کاتالیستی و کنترل واکنش احتراق را دارند. با توجه به این نقش، تولید این افزودنی‌ها در مقیاس نانو می‌تواند باعث افزایش کارایی آن‌ها در سوخت شود. نتیجه استفاده از نانوافزودنی‌ها در سوخت، کاهش مصرف سوخت در کنار کاهش آلایندگی سوخت‌های بنزینی و دیزلی خواهد بود.
کاربرد فناوری نانو در سوخت
