شرکت دانش‌بنیان رادیس با استفاده از مواد نانوکامپوزیتی اقدام به تولید دریچه‌های منهول کرده که نسبت به نمونه‌های چدنی موجود در بازار مزیت‌های زیادی دارد.
انتخاب دریچه‌ای از جنس مناسب و با دوام به منظور درپوشی بر روی دهانه چاه‌ها و منهول‌ها همواره چالش‌برانگیز بوده است. یک انتخاب درست به گونه‌ای است که دریچه مذکور ضمن دارا بودن خصوصیات اولیه مورد نیاز برای دریچه‌های منهول، دارای بیشترین مزایا و کمترین معایب نسبت به سایر دریچه‌ها باشد.
دریچه‌های چدنی از دیرباز همواره به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی برای نصب بر روی دهانه منهول‌ها مطرح بوده‌اند. این دریچه‌ها با دارا بودن خصوصیاتی نظیر استحکام مناسب، ریخته‌گری آسان و قابلیت تولید در اشکال متنوع، در دسترس بودن ماده اولیه و نیز قابلیت مرئی‌سازی با دستگاه‌های فلزیاب، جزو پر مصرف‌ترین جنس‌های دریچه منهول هستند.
در کنار نقاط قوت، داشتن نقاط ضعفی همچون وزن سنگین، دارا بودن پتانسیل سرقت بالا، قیمت نسبتا زیاد و زنگ‌زدگی و پوسیدگی در محیط‌های مرطوب، سبب می‌شود تا امروزه خریداران قبل از انتخاب خود مقایسه‌ای بین این دریچه‌ها با سایر جنس‌های موجود داشته باشند و با توجه به شرایط محیطی محل نصب، بهترین گزینه را انتخاب نمایند.
برای حل این مشکل، شرکت دانش‌بنیان رادیس اقدام به تولید و عرضه دریچه‌های منهول نانوکامپوزیتی کرده است. قیمت دریچه‌های منهول علاوه بر جنس، به پارامترهایی نظیر شکل، ابعاد و بار قابل تحمل آنها وابسته است. نوع چدن به کار رفته در ساخت دریچه تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر روی قیمت دارد. در نقطه مقابل، دریچه‌های نانوکامپوزیتی با وجود دارا بودن تمام ویژگی‌های مثبت مورد انتظار برای یک دریچه منهول، دارای کمترین قیمت در میان سایر جنس‌های دریچه هستند و این یک مزیت رقابتی اساسی برای آنها محسوب می‌شود.
وزن دریچه‌ها نیز همچون قیمت آنها مقدار ثابتی نداشته و با تغییر در شکل، ابعاد و بار قابل تحمل کم و زیاد می‌شود. نکته قابل ذکر در مورد تمام دریچه‌های چدنی، وزن بالاتر آنها نسبت به اکثر جنس‌های موجود از جمله دریچه‌های نانوکامپوزیت است و این امر سبب بالا رفتن هزینه‌های حمل و نصب این دریچه‌ها می‌شود.
دریچه‌های چدنی به‌دلیل قابل بازیافت بودن و نیز قیمت بالای فروش آنها به صورت ضایعات، همواره از گزینه‌های اصلی معتادان و دوره گردان برای سرقت بوده و خطرات بسیاری نظیر سقوط افراد و موتور سواران به درون منهول‌ها از تبعات به سرقت رفتن آن‌هاست.
غیر قابل بازیافت بودن اگرچه سبب ضد سرقت شدن یک دریچه می‌شود اما از طرف دیگر و به لحاظ زیست محیطی یک نقطه ضعف محسوب می‌شود. ساخت دریچه‌های نانوکامپوزیت همزمان هر دو مشکل را برطرف نموده است. به عبارت دیگر این دریچه‌ها ضمن قابل بازیافت بودن و عدم صدمه رساندن به محیط زیست، به‌دلیل خاصیت چکش‌خواری بالا و دارا بودن ظاهری شبیه به بتن، پتانسیل سرقت پایینی داشته و در اصل ضدسرقت هستند.
