یازدهمین استاندارد بین‌المللی تدوین شده با سرپرستی ایران در حوزه فناوری نانو با عنوان «فناوری نانو – منسوجات حاوی نانومواد– خواص ابر آبگریز و ارزیابی دوام» به شماره ISO/TS ۱۰۸۱۸:۲۰۲۳ منتشر شد. این استاندارد با حمایت و نظارت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، پس از تلاش مستمر یک گروه کاری متشکل از متخصصینی از صنعت، دانشگاه و آزمایشگاه‌های مربوطه تدوین شد.
یکی از مهم‌ترین موانعی که بر رشد بازار منسوجات آبگریز حاوی نانومواد و نانوساختارها تأثیر می‌گذارد، دوام آن‌ها در شرایط مختلف محیطی و نحوه استفاده آن‌ها است. از دیدگاه مصرف‌کننده، دوام منسوجات آبگریز و فوق آبگریز بسیار مهم است. اگر خواص فوق آبگریز بادوام نباشد، در کاربردهای طولانی مدت خواص خود را از دست می‌دهند. به طور کلی روش استاندارد بین‌المللی برای ارزیابی دوام فوق آبگریزی منسوجات و درجه‌بندی این ویژگی‌ها وجود نداشته است.
استاندارد بین‌المللی ISO/TS ۱۰۸۱۸:۲۰۲۳، ویژگی‌ها، عملکرد و دوام منسوجات ابر آبگریز حاوی نانومواد و نانوساختارها را بر اساس شرایط استفاده (شستشو، خشک کردن، اتو کردن، قرار گرفتن در معرض منابع نور و سایش) ارزیابی می‌کند. منسوجات ابرآبگریز به دلیل کاربردهای آن در پوشاک و لباس‌ای محافظ در صنعت، بهداشت و درمان اهمیت دارند.
تاکنون در مجموع ۱۰۳ استاندارد بین‌المللی توسط کمیته فنی استانداردهای فناوری نانو ایزو ISO/TC۲۲۹ منتشر شده که تدوین ۱۱ استاندارد آن با سرپرستی جمهوری اسلامی ایران انجام گردیده است. تدوین استانداردهای بین‌المللی معمولا ۲ تا ۳ سال زمان می‌برد. اساس تدوین استانداردهای بین‌المللی در سازمان ایزو، اجماع جهانی توسط کشورهای عضو است. کشورهای عضو کمیته‌های فنی در مراحل مختلف تدوین استاندارد نظرات تخصصی مختلفی را برای تکمیل و توسعه استاندارد ارائه می‌کنند. در کمیته فنی استانداردهای فناوری نانو سازمان ایزو، ۳۹ کشور به عنوان عضو اصلی و ۱۸ کشور به عنوان عضو ناظر وجود دارد. با انتشار استاندارد فوق، ایران به ترتیب پس از کشورهای آمریکا، ژاپن، کره جنوبی و انگلستان، بیشترین استانداردهای نانو را در سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ایزو) تدوین کرده است.
