در دهه‌های اخیر گسترش استفاده از سامانه‌هایی با ابعاد بین ۱ تا ۱۰۰ نانومتر که به آنها نانوحامل گفته می‌شود به طور قابل توجهی افزایش یافته است. یکی از این سامانه‌ها، میسل‌ها هستند. میسل‌ها از مجموعه مولکولی دوگانه‌دوست (آمفی‌فیلیک) تشکیل شده‌اند، این مولکول‌ها دارای یک سر آبدوست و یک سر آبگریز هستند. این مولکول‌ها دارای یک سر قطبی حلال در آب و یک سر غیرقطبی حلال در محلول‌های غیرقطبی (نامحلول در آب) بوده که این ویژگی سبب تولید مولکول‌های بزرگتر به نام میسل می‌شود. میسل تراکم مولکول‌های سورفاکتانت انتشار یافته دریک مایع کلوئیدی است. میسل‌ها دارای توزیع ناهمسانگرد آب در ساختار خود هستند، از این رو داروهای آبگریز برای رهایش در محل هدف، می‌توانند در داخل هسته آبگریز حل و کپسوله شوند و اجزاء را از برهمکنش با سیستم فاگوسیتوزکننده تک‌هسته‌ای منع کنند.
نحوه بارگیری دارو توسط میسل‌ها بسیار شبیه فرآیند بارگیری دارو توسط لیپوزوم‌ها است.
نانومسیل‌ها و نقش آنها در رهایش دارو
