هایپرترمیای مغناطیسی، به تولید حرارت به‌وسیله نانوذرات مغناطیسی از طریق اعمال میدان مغناطیسی متناوب خارجی با فرکانس RF گفته می‌شود. نانوذرات مغناطیسی که برای گرمادرمانی مورداستفاده قرار می‌گیرند، می‌توانند فرومغناطیس باشند. برای استفاده‌های پزشکی، این ذرات حتماً باید غیرسمی و از لحاظ بیولوژیکی سازگار با شرایط بدن بوده و دارای pH طبیعی و محلول در آب باشند. نانوذرات مغناطیسی، مانند آهن‌رباهای ثابت دارای اسپین‌های مغناطیسی هستند که همه در یک جهت منظم شده‌اند. برای فراهم آوردن انرژی لازم جهت غیرهم‌جهت‌کردن اسپین‌های مغناطیسی در نانوذرات، از میدان مغناطیسی متغیر استفاده می‌شود. این انرژی وقتی آزاد شود، می‌تواند به انرژی گرمایی تبدیل شود. از انرژی گرمایی حاصل از این تغییر جهت، برای ایجاد گرما در درون سلول‌های زنده استفاده می‌شود. همچنین اصطکاک ایجاد شده حاصل از چرخش نانوذرات مغناطیسی درون سیال با ویسکوزیته و غلظت بالا، می‌تواند تا رسیدن به حالت تعادل فیزیکی باعث ایجاد گرما شود؛ بنابراین اساس این روش جهت درمان سرطان، شامل تزریق سیال مغناطیسی حامل نانوذرات مغناطیسی به‌طور مستقیم درون تومورهای سرطانی و ایجاد گرما بر اساس مکانیزم مذکور است. وقتی که بیمار در یک میدان مغناطیسی متغیر با فرکانس‌های نزدیک به سیگنال رادیویی FM قرار می‌گیرد، نانوذرات مغناطیسی با ایجاد گرما می‌توانند تومور سرطانی را از بین ببرند.
