حسگر در حقیقت، ابزار و یا ماده‌ای است که بتوان با آن یک یا چند پدیده فیزیکی یا شیمیایی خاص را بر اساس ایجاد یک سیگنال ویژه تشخیص داد. در حسگرهای شیمیایی معمولا می‌توان به حضور و یا عدم حضور یک گونه (با نام تخصصی آنالیت شناخته می‌شود) و یا به غلظت آن پی برد. تاکنون، پیشرفت‌های چشم‌گیری در زمینه حسگرها صورت گرفته است و عملکرد حسگرها از روش‌های بسیار متنوعی برای تشخیص آنالیت‌ها پیروی می‌کنند. درکنار تلاش‌ها برای دستیابی به حسگرهای دقیق و حساس‌تر، دو هدفی که در رشد و بهبود حسگرها مورد توجه است، بهبود قابلیت گزینش‌پذیری و ایجاد توانایی در حسگر جهت اندازه‌گیری هم‌زمان چند‌گونه می‌باشد. گزینش‌پذیری بالاتر به معنی تشخیص انتخابی گونه مورد نظر و بی‌تفاوتی حسگر نسبت به سایر گونه‌های مزاحم است. امروزه به نقش فناوری نانو در پیشبرد اهداف حسگرها به خوبی پی‌‌برده شده است. به نظر می‌رسد، توسعه و سرمایه‌گذاری در صنعت نانوحسگرها در حوزه پزشکی و سلامت به دلیل کاربرد گسترده خود، بیش از دیگر حوزه‌ها باشد. استفاده از نانوحسگرها در حوزه پزشکی می‌تواند در تولید سیستم‌های تشخیصی ارزان‌قیمت و چند‌کاناله با قابلیت پردازش و تحلیل داده‌ها، موثر واقع شود.
نانوحسگرها جهت آزمایش‌های بیوشیمیایی متداول خون (تعیین میزان قند چربی و…)
