رایج‌ترین و مهم‌ترین ابزار پایش آلودگی ناشی از ذرات معلق، حسگرها و به تبع آن نانوحسگرها هستند. در سال‌های اخیر استفاده از محصولات فناوری نانو به خصوص نانوحسگرها در حوزه پایش و اندازه‌گیری آلاینده‌های هوا رشد فزاینده‌ای داشته است. توسعه نانوحسگرها و تجاری سازی آن‌ها نیازمند سرمایه‌گذاری در راستای بررسی ترکیبات نانو‌مقیاس قابل استفاده و همچنین نحوه طراحی کلی سیستم نانوحسگر است. طراحی نانوحسگرهای تشخیص و پایش آلودگی ذرات معلق باید به گونه‌ای باشد که نانوذرات مورد استفاده برای ساخت نانوحسگر به سادگی قابل بازیابی بوده و همچنین احتمال کنده شدن و ورود خود ذرات به هوا (و درنتیجه ایجاد آلودگی ذره‌ای) در حد صفر باشد. غلبه بر این مسائل تکنیکی موجب شده بسیاری از ابتکارات و طرح‌های اولیه به محصولات تجاری تبدیل شده و به بازار راه یابند و امروزه شاهد استفاده از نانوحسگرهای پایش آلودگی ذرات معلق در مکان‌های مختلف باشیم.
نانوحسگرهای پایش آلودگی ذرات معلق در هوا
